Teilatuan
[...]
— Garai eroak bizi ditugu, bai, bainan eroak gira gu ere. Proiektu eroak ditugulako gira teilatian, eta ez girelako haienak.
— Eta begirada gorri. Horrek salbatuko gattu. Lasai, atzokoa ere pasatu da.
— Berdinetik berdinera doana izan daiteke ederra ere… lurra lurregia ez bada.
— Zurrunegia. Pisuegia.
— Hori izanen da urak beheiti buruz daraman “egia”. Garazirantz, edo beherago.
— Eraun dezala gure izerdiekin batean. Behetti begiratu behar omen da jatera ematen diguna ikusteko. Ardiak egitten duen bezala… bai zera!
— Kabalak ahotik jaten du mundua. Ez, ez gira hain desberdinak.
— Zure taupada aditzen dut, nekatu zara murruan gotti.
— Bai, ozenki ari zaut bihotza. Ez da gutti. Ez gira gutti elizaren teilatian.
— Puntaren puntan biek. Eta hiru kolore paisaian. Hoiek behintzat gureak dire. Edo ez? Ene, zalantza hauek!
— Zalantzak garamatza bilatzerat, ekartzen gitu teilatietarat. Hedatzen gitu, berrasmatzen, mugagabetzen.
— Zientzia eta hitza ez direlako guzia azaltzeko gai. Eskerrak.
— Aunitzez gehiago baita jakin ezin duguna. Begira espazioa. Eskerrak.
— Miauka ari gara orain ere, noraezean.
— Gatuak girelako. Polit sentitzen niz horrela.
— Baita ni ere. Eta badago badakigula ez dakigun hori ere, jakinduria zaharra, intuizioarena.
— Taupadarena.
— Ene, gau ero hauek! Berriz ere harrautuko gattuzte teilatuetan!
— Eta hiru margodun zapi desberdinak hagetan, eta guk izerdia kopetan. Odola ez dugu urdina. Badakigu gurea zoin den.
— Argitzen hasia da, freskatzen, jautsi gaitezen berriz ere lurrera. Kafea hartuko dugu C’Vall-en?
— Ez, ez.. etxean hobe.