Geuretik Sortuak | Xamurtasunaren historia Zaldibian

Zaldibiatik xamurtasunaren irudi lausoa eta xaloa daramala pentsatuko du bat-batean esploradore egoiliarrak. Eta paseo bat ematera aterako da galderen karpeta eskuan. Oso gustura egon da eta Zaldibiako komunitatean oso ondo hartu dute, xamurtasun ikusezin guztia sumatu du, egon ugari dago, begiradetan, irribarreetan, ahots tonu goxoan, konfiantza giro atseginean, laguntzeko gogoan... Birra pila bat edan ditu jendartean, hizketaldi goxoak izan ditu, eta jende zoragarria ezagutu du, jada (hau argitaratu arte behintzat) lagun dituenak bihotzean, ostiraletan Beti Gazteko jubilatuekin egin dituen Ttipi-ttapa ibilaldietan gustura asko ibili da kontu kontari...

Hala ere... Ez al dute zaldibiarrek (eta beste herrietako biztanle guztiek, mundu osoan, bereziki pandemia edo postpandemia garai gor hauetan) elkarrekiko maitasuna adierazteko premia izugarririk? Besarkatu eta musuka jateko goserik? Hain gara heziak errespetuan, adeitasunean, lotsan... Maitasuna adierazteak lotsarazteraino?

Bale, esaten du, alkohola ondo dago hasierako lotsak kentzeko, baina noiz hasiko dira laztanak? Akelarreak non dira? Noiz ospatuko dira?

Ostiral iluntzean Joxepaneako terrazako mahai batera igo eta aldarrikatu nahi luke: Ito ditzagun errekan lehenbailehen kotilleoen aguazil zelatari hori eta gure barne-apaiz zahar hori...! Eta hasiko gara behingoz elkarrengana hurbiltzen lotsak biluztuz?

Letania bat bezala errepikatzen ditu halako galderak esploradore arituak, Zaldibiako kale eta bideetan zehar berriro ere lanbropean oinez doala...

Ez du ikusi helduen arteko musurik, ez besarkada luzerik ere, eta seigarren egunean gizon batek, Koldo poetak, agurtzeko bostekoa eman zionean... aste osoan ukitzen zuen lehenengo pertsona zela ohartutakoan sustoa hartu zuela gogoratzen du, hotzikara moduko bat. Azala pixka bat loditu zaiola sentitu du agian, edo agian ez.

Biologian, ona den hura eta plazera ematen duena lotuta daude, batera doaz beti. Gure kasuan ordea nahiko desaktibatuta dago lotura hori: oinarrizko plazerekin lotsatzen den espezie bakarra gara. Esploradore asaldatuak, orduan, oinez politki doalarik, argi ikusten du: etxeen izena daukala Zaldibiako xamurtasunak...

Mendiondo... Oberena... Txindokipe

Mugertza... Eder... Biok Bat

Urbia... Goiz Eguzki... Danak Bat

Lourdesenea... Zubiaurre... Imazenea

Ikerketan aritutako hiru asteetan ez du inor ikusi

banku batean morreatzen

ipurdian eskua sartzen

edo plazatik eskutik helduta begiradak limurtzen

Kanpain... Seroretxea... Karrerane

Olanoetxea... Elizalde... Toki Alai

Albisu... Furundarena... Txindoki

Estanko... Albisuetxeberri... Presalde

Laztan, musu, besarkadak pareta horien barruan

txutxu-mutxu epaile brigadetatik salbu

Sentsualitate askatu guztiak intimitate horretan

Kaletik begi bistan ez dago azal fin bizirik

Etxeberri... Lizarizabal... Arretxea

Konfiteri... Lekueder... Barandiaran

Eskribau... Maraundi... Ibaigain

Errementari Goikoa... Aztiriaga... Arrese

Sexy den guztia gortinen atzean gertatzen da

gorputz biluziak elkarrekin igurzten

masajeak, laztanak, mingain jostalariak

plazeraren izerdiak ateratzen

Eloseginea Txamarretxe... Iturritza... Zubimusu

Biurriñe... Txapeletxe... Iztueta Kapagindegi

Iztuetaberri... Etxabenea... Bidegain

Nazabalenea... Bidearte... Ñañarri...

Aldapa gora hasten da hor, aurrera jarraituz gero mendi aldera eramango duena esploradore beroa, Ausa-Gaztelura, Jentilen Sukaldera, artzainen bordetara... Harantz doa berriro! Eta bidean ere... Galderak eta irudimena eta galdera berriak...

Goroskindegi... Iñusti... Oskorri

Katteroenea... Haizeleku... Mendizabal

Agiñegi... Gorriñea... Bidasola

Zuloeta... Iparragirre... Olakosai...

Eta kideen arteko loturak eguneroko harremanetan oinarritzen ziren: zirriak eginez, ukituz, musukatuz, elkar garbituz eta elkarri mesedeak eginez...

Eta hala bazan edo ez bazan...